مـن مسلمـان نيستـم! ايـرانيـم
دین امری شخصی نیست
ستـاره تهـرانی
چگونه دین امری شخصی قلمداد میشود وقتی ناخواسته و بدون اراده مسلمان شدیم و در مدرسه مجبور به خواندن دعا و فراگیری قران هستیم؟
چگونه دین امری شخصی است وقتیکه در ازدواج، کار، ادامهء تحصیل، مسافرت رفتن و امور مالی و تجارت و همه چیز نقش عمده دارد؟
چگونه دین امری شخصی است زمانیکه حتی وقتی می میریم و دلمان می خواهد جنازهء ما را مثلا" تبدیل به خاکستر کنند و بدست باد و دریا بسپارند، اما می بینیم که می برندمان غسالخانه و کفن می کنند و باز همان آخوند بر سر قبرمان دعا و قرآن می خواند؟ و بر سنگ قبرمان و در اطلاعیهء مرگمان هم می نویسند: اِنآِالله وَاِنااِلیه راجِعُون!؟
وقتی که دین در ریزترین امور زندگی ما و در عمق روح و روان ما رخنه کرده و زمانیکه خودمان قربانیان دین هستیم، چگونه می توانیم ادعا کنیم که دین امری شخصی است؟ و چرا با عبارات سکولارانه! مرتب خود یا دیگران را فریب می دهیم؟ هرگاه بپذیریم که دین واقعا" مسئله ای شخصی نیست آنگاه بهتر میتوانیم با آن روبرو شویم و در تمام زمینه ها نقش های منفی و مثبتش را بازشناسی نموده، تدابیر لازم را اتخاذ کنیم.
ادامـــــــــه[+]
Labels: Iran Islamicrepublic SetarehTehrani WomenrigtinIslam
0 Comments:
Post a Comment
<< Home