سیامک مهــر


اتهام: توهین به مقدسات

«« به واقع اگر در دنیا و در هستی انسان، چیزی و امر و پدیده-ای مقدس پنداشته شود که به هیچ بهانه و توجیه و تفسیری قابل تعرض نباشد و در همه حال می‌باید گرامی داشته شود، به یقین که آن واقعیت، جان انسان است، آن چیز زندگی است »»
زمانیکه حکومت اسلامی تشکیل شد، ازآن پس، «اسلام» دین مردم نیست، بلکه ایدئولوژی حکومت است. ایدئولوژی سیاسی است. وسیله کسب قدرت و حفظ قدرت است. زمانیکه دیانت عین سیاست و سیاست عین دیانت شد، از آن پس، مقدسان و مقدسات، ابزار کسب و حفظ قدرت و انحصارات‌ است.

هیچ اتهامی به اندازه اتهام “توهین به مقدسات” سخن لغو و یاوه و مُهملی نیست. مقدسات در رژیم اسلامی سنگری است که حاکمان و صاحبان قدرت پشت آن پنهان شده و با آزادی و حقوق بشر می جنگند. از طرفی، سنگ و چوب و کتاب و کلام واستخوان مرده‌-های هزاران‌ ساله ملک طلق هیچکس نیست. هیچ کس وکیل مقدسات نیست، هیچ کس وکیل قرآن نیست، وکیل نبی نیست. قرآن نیز به مانند میلیون‌-ها عنوان کتاب دیگر، نمی‌تواند از چون و چرا و از شک و نقد و بررسی مُبرا و بدور باشد.

در رژیم [حکومت] اسلامی، سیاست مقدس شده است و تنها متولیان امامزاده-ها و قدیسین و آنهایی که به عالم غیب(!) متصلند و نماینده خدا می‌باشند، مجاز به دخالت درسیاست-اند. گردش قدرت فقط و فقط در میان اعضای یک فرقه جاهلانه‌-ی مذهبی که البته هر یک خود نیز مقدس-اند جاری است. در نظام [حکومت] اسلامی نقد و انتقاد و گردش و جابجایی قدرت تنها و تنها در و از درون ممکن است. درچارچوب تفکر فرقه‌-ای، هرکس عضو فرقه و سرسپرده نیست، دشمن است و وظیفه ایمانی اعضای فرقه است که تا حذف فیزیکی وی تلاش کنند. به همین دلیل در رژیم [حکومت] اسلامی لیبرال‌-ها، دموکرات‌-ها، کمونیست‌-ها، سکولار-ها، ملی‌گرایان و سایر دگراندیشان و اقلیت‌-های مذهبی، مُرتد و مُحارب و مُعاند و ضد‌انقلاب وعامل صهیونیزم بین المللی خوانده می‌شوند و هر انگ و افترایی که به آنان بسته شود، توجیه فرقه‌-ای و ایمانی داشته و در چهارچوب کلی مقوله “فتنه” و فتنه‌گران می‌بایست از صحنه و صفحه گیتی حذف شوند. ادامــــــه[+]