گــوش شــنوايـی نيست
روی خـط آفتـاب، حرف هـای مــردم
بـريــده هائی از پيـام هـای مــردم درمانــده روی پيـامگيـر « آفتـاب [+]يــزد »
راستی در تهران چه خبر است؟
... و به هرجا شكايت میكنيم نتيجه نمی گيريـم!؟
اگر میتوانيد درست كنيد خدا خيرتان بدهد درستش كنيد!؟
لطفا جواب دو پهلو ندهيد!
تقريبا تمام مدارس كشور نمازخانههای مناسبی دارند كه متاسفانه مانند بسياری از مساجد شهرها مراجعهكننده كمی دارند، آيا بهتر نيست وزير آموزش و پرورش بودجه سنگينی را كه می خواهد صرف ساخت مساجد جديد و نوسازی آنها نمايد، خرج فرهنگ سازی دانش آموزان و نماز داوطلبانه آنها و نيز جلوگيری از فروش و مصرف موادمخدر در مدارس كند و بخشی از آن را اختصاص دهد تا تفريحات سالم مانند كليه مدارس دنيا داشته باشد تا كمتر شاهد جرم و جنايت جوانان باشيم.
گوش شنوايی نيست!
آقايان دارند مشكلات آن دنيا را حل میكنند!
دولت مهرورز باعث تأسف است و فشار را بر مردم چند برابر كرده است!
بازنشسته هستم و از طرف هزاران بازنشسته ... قبل از انقلاب كارشناس بودم، الان 74 سال سن دارم 270 هزار تومان میگيرم، شما حساب بكنيد كه در اين سن و سال با هزاران مريضی و چند سرعائله و نوه چه طور میتوانيم با روزی 9 هزار تومان با اين تورم زندگی كنيم، متأسفانه مسائل ما دست كسانی افتاده كه عدهای از آنها حقوقهای ميليونی ميگيرند از قديم هم پدران ما میگفتند كه سواره از پياده خبر ندارد، سير از گرسنه، واقعاً الان اين طور شده است. آيا مسئولانی كه حقوق ميليونی میگيرند میتوانند خودشان با 270 هزارتومان در سن بالا زندگی كنند؟ حتی اگر يك خانه هم داشته باشند و اجاره خانه هم ندهنــــد؟
ميخواهم بدانم چرا اين جور مردم را اذيت میكننــد؟؟؟
خواهشمندم برای رضای خدا و جلوگيری از افسردگی جوانان نخبه، فكری به حال اين قضيه بكنيد!
خانوادهای را مي شناسم كه حدود يك سال است در پارك توسكا واقع در انتهای جاده خاوران زندگی می كنند و احتياج به پول دارند!
با 65 سال عمر و بازنشسته دبير آموزش و پرورش، ساكن تهران و مستاجر هستم! ... و سهم ما از اين ثروت ملي ...؟
خانمی 52 ساله دارای شوهر بازنشسته و مستاجر و 4 دختر هستم. زندگیام به سختی میگذرد، دوتا از دخترانم ازدواج كردند كه حتی برای آمدن به خانه من به خاطر خرج و مخارج مشكل دارند! با 250 هزار تومان حقوق، 160 هزار تومان اجاره میدهم دو دخترم هم دنبال كار هستند با برجی 50، 60 هزار تومان هم حاضرند كار كنند، از شماخواهش می كنم به داد من برسيد، نه پسر دارم نه پدر ونه عمو. فقط 4 دختر با يك مرد بازنشسته دارم، تو را خدا كمكم كنيد!!!
مسئولان فقط در مورد تهران صحبت می كنند و از شهرستانها و روستاها اصلا صحبتی نمی کننـــد!؟؟؟
ما نمیدانيم از دست شما چه كار كنيم؟؟؟
نمی دانم به كجا مراجعه كنم؟؟؟
نمیدانم معنای عدالت يعنی چه؟
اكثر كانالهای تلويزيون يا برنامه ورزشی است و يا سوگواری؟!
به آقای شهردار تهران بفرماييد به جاي اين همه شعار دادن و از كارآمدي شهرداری گفتن سري به منطقه دو شهرك ژاندارمری شمال مرزداران بزنند تا بعد ببينند كجای اينجا به پايتخت شبيه است؟
پزشكان به ميل خود ويزيت خود را گران میكنند، دکتر ما ويزيتش ده هزار تومان بود و حالا يك مرتبه 15 هزار تومان كرده است!؟
تنها بايد گفت: اين مسائـل به خاطر نبودن برنامهريزی است!
و 30 سال است كه اين نابساماني را داريم!
چگونه ميتوان با اين اوضاع نابسامان به داد اهالی رسيد؟ آيا فقط بايد اتفاقی بيفتد تا شما راه چارهای بيابيــد؟؟؟
جريان چيست؟ اينها را بايد به چه كسی گفت؟ و چه كسی بايد پاسخگو باشد؟ كجا بايستی گفت؟
گوش شنوايی نيست!
Labels: Iran, Islamic republic
1 Comments:
salam
Post a Comment
<< Home