برخوردی به پیام سید عبد الکریم (سروش)

مـردو آنـاهیـد

نامه-ای که، از سید عبد الکریم (سروش)، در شهریور ماه خوش آرا، سال چندهزار و چند، برای خامنه-ای نوشته بود، چیز تازه-ای در بر نداشت. نویسنده در این نامه، با اشاره به برخی از جنایات آشگار شده-ی حکومت اسلامی، به ستایش و دفاع از الله و بیشتر از آن هم به خونشویی از پنجه-ها والیان اسلام پرداخته است.


در این پیام کوشش شده است: خون جوانان را، که در این جنبش به حکم خلیفه-ی اسلام ریخته شده است، به سود اسلام بفروشد ولی بر شمشیر خامنه-ای نشانه بگذارد. نویسنده برای دفاع از الله یکی از ویژگی‌های او را، که الله ستار و در پیام او ستارالجنایت است، درخشان می‌ کند. از این ویژگی است، که الله ناخودآگاه، جنایات جنایتکاران را، و رنج ستمدیگان را، می‌ پوشاند.
از این روی الله جنایات هزار و چهارسد ساله-ی اسلام را، همچنین جنایات سی و يک ساله-ی حکومت اسلامی را، پوشانده است. الله در جانستانی، به گفته-ی این عابد، با جنایتکاران مدارا کرده است. برآیند این مدارا کردن، که جان آزاری و انسان ستیزی است، فریاد ستمدیدگان را، در این جنبش، به آسمان کشانده و الله را ترسانده است.
سید عبد الکریم: هر گامی را، که مردم برداشته-اند، در اراده و خواست الله جای داده است. ولی وانمود می‌کند که در همه-ی جنایاتی، که حکومت خامنه-ای، انجام می‌ داده، الله اراده-ای نداشته، به جز آن که، الله، جنایات خامنه-ای را می‌ پوشانده است تا به آبروی خودش و آبروی اسلام زیانی وارد نشود.

به هر روی الله می‌ بیند، که اگر بیشتر از این با جنایتکاران مدارا کند، آبروی خودش به ویژه آبروی اسلام می‌ رود. این بود که، با ریختن خون جوانان آزادیخواه، دلسختی-ی خامنه-ای را رسوا می کند.
از آن جا که، به گفته-ی او، الله ستارالجنایت است؛ جنایات سی و يک سال گذشته-ی حکومت اسلامی هنوز در بایگانی-ی الله پوشیده هستند.
البته روشن اندیشان می‌ دانند که کشتار جوانان آزادیخواه از راه شبکه-ی اینترنت در جهان پخش شده است. مهر به آزادی و بیزاری از انسان ستیزی، آزادیخواهان جهان را، به همکاری و همیاری به یکدیکر پیوند داده است. آنها، با هوشیاری، جنایت‌های حکومت اسلامی را، تا اندازه-ای که توانایی داشته، رسوا ساخته-اند.
خامنه-ای هم مانند دیگر پیشوایان اسلام، به حکم قرآن، امر به کشتار دگراندیشان داده است. رنج و عذابی هم که، مردم ایران در این جنبش دیده-اند، برای الله نه سنگین بوده ونه تازگی داشته است. آنچه که آبروی الله و آبروی اسلام را سیاه کرده؛ هوشیاری-ی جوانان ایران و شبکه-ی جهانی-ی اینترنت بوده است نه حکومت خامنه-ای و نه خشونت جهادگران مسلمان.
اگر آزادگان ایران رسانه-های کافرانه را به یاری نمی‌ گرفتند، این جنایات هم مانند جنایات هزار ساله-ی اسلام در پوشش مدارای الله پنهان می‌ماندند.
برخورد، سید عبد الکریم، به بخشی از جنایات کنونی-ی حکومت اسلامی، به ویژه برخورد او، به فرماندهی نادرست خامنه-ای، در اجرای این جنایات، برای برخی از دلسوختگان، خشنود کننده بوده است، شاید هم دلشان خُنک شده باشد. کسانی هم، از دیدگاه بینش خود، به بخشی‌هایی از این نامه اشاره کرده و به سخنان واژگون پندار‌ او برخورد کرده-اند.
( پیام او در 18 شهریور[+]، در شماری از تارنماهای برون مرزی، درج شده است. گمان می برم که یافتن آن، برای خوانندگان این جستار، دشوار نباشد.)
به درستی، پیام "سید عبد الکریم"-ی [که در دیدگاه او، نشانی از "سروش" نیست]، با گفتارهای همیشگی-ی او همرنگ و همسو می‌ باشد. ولی، ترس او به روشنی در این نامه[+]، از رسوا شدن اسلام و آشگارشدن جنایات، در پی آیند اوامر الله، دیده می‌ شود.


در هنگامی که، ماسک دروغ از سیمای اسلام کنار زده شود، چهره-ی خشمناک الله بر کسانی آشگار می‌ گردد؛ اسلامفروشان، که کالایی به جز اسلام در دکان خود ندارند، از ترس شکست اسلام و ورشکستگی-ی خود، دست به شعبده بازی می‌ زنند و به پنهان ساختن سیمای اسلام، در تاریک بافته-های خود، می‌ پردازند.
این مردمفریبان، که خود را ناچیز و دروغ می‌ دانند، هنگامی که الله را در پرتگاه مرگ می‌ بینند، باز هم دست به دامان همان الهی می شوند که می‌ خواهند او را از نابودی نجات بدهند. این کسان هم مانند همه-ی مسلمانان خود را گناهکار و در برابر الله خود را بی آبرو می‌ پندارند.
این است که مسمانان برای مردگان هزارساله، که خودشان آنها را خلق کرده-اند، قربانی نذر می‌ کنند تا الله، به آبروی بت‌های به خاک شده-ی آنها، پیکر شکسته-ی اسلام را بازسازی کند.

مُنجی-های اسلام، از خود الله هم، برای اسلام، دلسوزتر هستند و هم از رسوایی اسلام بیشتر از الله می‌ ترسند. آنها برای پوشاندن سیمای اسلام، خواهان هستند که حتا قدرت را از الله بگیرند و به مردگان بت شده بسپارند. زیرا آنها در دکه خود اسلام را می‌فروشند نه الله را.
اکنون که جنایات اسلام، در کردار حکومت اسلامی، بر مردمان بینای جهان آشگار شده است، سید عبد الکریم، مانند اسلامفروشان دیگر، برای پوشاندن انسان ستیز بودن اسلام، شتاب زده شده است. او هم مانند زاهدها راستین دست به کار است تا جنایات آشگار شده را، که بیش از هزارسال بر مردم ایران وارد می‌ شوند، به ریش خامنه-ای و همیارانش ببندد تا، مانند همیشه، خون جوانان ایرانی را از شمشیر الله و از چنگال والیان اسلام پاک کند.
هر کس که، جنایات کسان دیگری را برشمارد و کردار ستمکاران دیگری را نکوهش کند، یا برای دادخواهی از بی دادخانه-ای فریاد برآورد، رفتار او نشان آن نیست که او از پدیده-ی جنایت و از ستمکاری بیزار است، یا او خواهان دادگری و مهرپروری است، یا او خودش برای جنایت کردن و ستمکاری و بی دادگری آمادگی ندارد.
"سید عبد الکریم" از جنایات رسوا شده-ی خامنه-ای با بیزاری سخن می‌ گوید و به همراه این سخنان احکامی را ستایش می‌ کند که آنها تنها بر کشتار مردمان و کردار انسان ستیزان بنیان گرفته-اند. آیا کردار و رفتاری که رسول الله، در زمان خودش، با دگراندیشان داشته است، کمتر از کردار و رفتار خامنه-ای زشت و ننگین بوده-اند؟

مگر ستمی که جهادگران اسلام، در غزوات محمد، بر مردمان وارد کرده-اند، کمتر از جنایاتی است که به دست پاسداران و بسیجیان و گماشتگان حکومت اسلامی بر مردمان وارد می‌ شوند؟
مگر در سرتاسر قرآن کریم، که عبد الکریم از آن به نیکی یاد می‌ کند، سخن از این نیست که الله کافران و کسانی که از احکام او سر پیچی کنند به شکنجه-ها، به عذاب-ها و به بلاهایی گرفتار خواهد کرد که از تصور انسان بیرون هستند؟

مجاهدین اسلام هزار و چهار سد سال است که به امر الله بر مردمان یورش می برند و با خشم بسیار آنها را کشتار می‌کنند، شکنجه می‌ دهند، به زنان و دختران سرکوب شدگان با بی شرمی تجاوز می‌کنند، جوانان را به بردگی گرفتار و در بازارهای اسلامی می‌ فروشند، دارایی مردمان را به غارت می‌ برند، شهرها و نشانه-های دانش و اندوخته-های آنها را به آتش می‌ کشند، تا اسلام را پایدار و احکام پسمانده اسلام را به زور شمشیر به مردمان سرکوب شده تحمیل کنند.
به هر روی سید عبد الکریم (که در دیدگاه او، نشانی از "سروش" نیست)، در پیامش به خامنه-ای، با شور سخن سعدی و چاشنی‌هایی از حافظ و مولوی، کوشیده است که تضادهای گفتارش را پنهان کند. ولی "از کوزه همان برون تراود که در اوست"

صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد
بنیاد مکر با فلک حقه باز کرد
بازی-ی چرخ بشکندش بیضه در کلاه
زیرا که عرض شعبده با اهل راز کرد

ببینیم" مُنجـی الله "، چگونه از موکل خود، الله، دفاع می‌ کند:
« شادم كه آخر الامر آه سحرخیزان به گردون رسید و آتش انتقام الهی را برافروخت. »

نمی دانم! آیا او، «الله» را به مسخره گرفته است، یا خودش این گفتار را باور دارد، یا این که مردم را نادان می‌پندارد!؟ مردمی که، هزار و چهارسد سال در زیر فشار ستم و خشونت والیان اسلام رنج برده-اند، مردمی که می‌ دانند در محکمه-ی حکومت الهی هزاران کس، از نواندیشان و دگراندیشان آنها، ناجوانمردانه کشتار شده-اند.
باز هم این عبد الکریم می‌ خواهد با ناله-ی سوگواری، برای جوانان بیدار این مردمان، آهنگ خوابآور بخواند. جوانان رنجکشیده-ای که، با جوانمردی برای دادخواهی به خیابان‌ها آمده-اند و دیده-اند که گماشتگان الله، در برابر چشم جهانیان، گلوی آزادگان را بریده-اند. ولی وجدان عبد الکریم نمی‌ رنجد، که این جوانان، باز هم به همان الله پناه ببرند.
این عابد نمی‌ گوید که الله می‌ خواسته از چه کسی و از چه کرداری، انتقام بگیرد. مگر این جوانان برای کینه توزی به خیابان‌ها آمده بودند که الله نیاز به گرفتن انتقام، از ندا و از ندای آزدیخواهان ایران، داشته باشند؟!

باز او به امیرالمومنین می‌ نویسد:
«شما حاضر بودید آبروی خدا برود اما آبروی شما نرود. مردم به دیانت و نبوت پشت كنند اما به ولایت شما پشت نكنند.»

این عابد برآن است که آبروی الله را، که از شرم او را خدا می‌نامد، باز برگرداند، او می‌ خواهد مردم را، با این فریبکاری‌ها، به دیانت و نبوت باز فراخواند.
هرآنگاه که کردار زشت مسلمانی انسان ستیز، مانند خمینی یا خامنه-ای، بر مردم آشگار بشود، پیش آن که به اسلام زیانی برسد، اسلامفروشان کردار آن ستمکار را نکوهش می‌ کنند. این است که

اسلامزدگان با نیرنگی، که هزار سال به کار برده-اند، اسلام را با رنگ‌های تازه-ای از نو بزک می‌ کنند، شیاد دیگری را از حجرالاسود بیرون می‌ تراشند، کسی را باز مقدس می‌ سازند و دوباره بر مردم بدبخت سوار می‌ کنند.
سید عبد الکریم به خامنه-ای می‌ نویسد:
«شریعت و طریقت و حقیقت مچاله شوند اما ردای ریاست شما چین و چروك نخورد.»

عبادالله به راستی همگی شعبده باز هستند: او هم با زیرکی شریعت و طریقت را از حقیقت جدا می‌ کند ولی باز همه را توی اسلامش، به آن گونه جا سازی می‌ کند، که به هیچکدام خراشی وارد نشود.
مگر با همیاری-ی همین کس، برای حکومت اسلامی،"مشروعیت" از "شریعت" اسلام گرفته نشده است؟.
مگر این اسلامفروشان، الله را به نام "حقیقت" مطلق به خدمت ولایت فقیه نگماشته و به مردم ایران نفروخته-اند؟
مگر تا کنون اسلامفروشان، چین و چروک شریعت را از حقیقت سنگسار و کشتارهای گروهی اُتو نکرده-اند؟
سید عبد الکریم می‌ نویسد:
« اما خدا نخواست. »
« پاكان و پارسایان و پیامبران نخواستند. محرومان و مصلحان و ستم كشیدگان و ستم ستیزان نگذاشتند. »

فریبکاری هم که از اندازه گذشت رسوایی می آورد. چه چیز را الله نخواست؟ این پاکان و پیامبران، در این سی و يک سال حکومت، چه سخنی به راستی بر زبان رانده-اند؟ الهی که با جنایتکاران مدارا می‌ کند، ستارالجنایت است، او تنها با پوشاندن رنج ستم کشیدگان می‌ تواند از رسوا شدن اسلام پیش گیری کند.
عبد الکریم، منجی الله، بر آن است که آبروی ریخته شده-ی الله را باز بر گرداند. ولی

تاریخ اسلام نشان از آن دارد که آبروی الله تنها از خون و خونریزی پا برجا بوده است. به کردار از آغاز اسلام، رسول الله، امیران، خلفا یا هر حاکمی، که نماینده-ی الله بوده است، تنها با ریختن خون دگراندیشان، یعنی کافران، برای خود دارایی و برای الله آبرو گردآوری کرده است.
حتا در این هنگام، که پرده از کردار زشت خلیفه-ی الله کنار رفته است، الله باید با خون فرزانگان ایران، با تکه پاره کردن پیکر آزادگان بتواند که جهادگر دیگری را، برای اجرای همین احکام، بر کُرسی-ی خلافت بنشاند.
چرا الله از پاسداران و بسیجی‌های با ایمان و شهادت طلب مسلمان خرج نکرده است؟ چرا از نابخردانی که پروده-ی اسلام هستند، کسانی که آرزوی بهشت و حوری دارند، درخواست شهادت نمی کند؟ که آبرویش ریخته نشود.

جان ندا و نداها، ترانه و ترانه-ها، سهراب و سهراب-ها،.. نه تنها در جان همه آزادیخواهان ایران بلکه در جان انساندوستان جهان افشانده شده است، این کسان جاودان و نماد آزادی-ی ما هستند. آنها از جهادگری، از کشتار و غارت دگراندیشان، از آتش زدن به خرمن خانواده-ها، از رنگین ساختن زمین با خون انسان بیزار هستند. آنها نیازی ندارند که اسلامزده-ای نشان "شهادت" به آنها بچسپاند.

عبد الکریم در شگفت است:
« از صبر خدا در شگفت بودم! می دانستم كه: لطف حق با تو مداراها كند، چونكه از حد بگذرد رسوا كند. »

آیا کسی، که دانسته بیندیشد، دروغ به این بزرگی را بازگو می‌ کند؟
این الله هزار و چهار سد سال است با جنایتکاران همکاری یا به دروغ مدارا می‌ کند. اکنون هم، که ستم از اندازه بیرون شده است، باید با شکافتن سینه-ی ندا ها، ترانه ها، سهراب ها، سیاوش ها، کيانوش ها، اشکان ها و ... نمایندگان خودش را، که یک عمر بنده-ی او بودند، رسوا کند؟
از این گذشته، الله که با جنایتکاران در مدارا است، کی و کجا، جنایات حکومت اسلامی را رسوا کرده است؟

آن که با گرگش مدارا می‌ کند
خُلق و خوی گرگ پیدا می‌ کند (فریدون مشیری)

اگر دوربین‌ها روی تلفن همراه نبودند، اگر رسانه-های اینترنت وجود نداشتند، اگر کافران شبکه-های گره گشا را در اینترنت به مردم نمی بخشیدند، اگر این کافران هم مانند عبد الکریم مسلمان بودند؛ اگر مسلمانان بیشتر زور داشتند و کافران را گردن زده بودند؛ کی و چگونه پرده از خشم والیان اسلام برداشته می‌شد؟
اگر این الله کاره-ای بود، پس چه نیازی داشت که عبادالله برای او اسلام راستین بسازند؟ اگر خودش به اندازه-ی یک بچه آخوند توانا بود چه نیازی داشت که طلبه-ها اوامر او را با دروغ، برای فریب مردم، تحریف و تفسیر کنند. الله، که همه گذشته و آینده را به اراده-ی خودش برنامه ریزی کرده است، پس چگونه با آه سحرخیزان همه-ی برنامه-هایش را دگرگون می‌سازد؟
آیا این سحرخیزان همه و همه، برای یک خواسته، به سوی الله " آه" می‌ کشند؟ یا الله تنها "آه" کسانی را می‌ پذیرد که توی چـاه جمکـران فوت کنند؟
با این همه درماندگی، که برای الله درست کرده-اند، این "عابد" از او در خواست کمک دارد که او باد آتش را به خرمن خامنه-ای هم برساند. اسلامزدگان، با خرد انسان و توان مردمان بیگانه هستند، می‌ خواهند با آه ناله، از الله یا از دستیاران در گور خفته-ی او، به آسانی و خیلی ارزان کار بکشند. آنها می‌ خواهند حتا کینه توزی و مردم آزاری را، الله، برای آنها انجام بدهد.
نویسنده-ی نامه می‌ گوید:

آفرین ها بر تو بادا ای خدا
بنده خود را ز غم كردی جدا
آتشی زد او به كشت دیگران
باد آتش را به كشت او بران

این عابد، که جنبش مردم را به اراده-ی الله می‌ پندارد، در این جا وانمود می‌ کند، که کشتار و تجاوز به آزادیخواهان، به توان و خواست خود خامنه-ای بوده و الله بیشتر به پوشاندن آن جنایات می‌ پرداخته است. اکنون، که جنایت از اندازه گذشته و الله دیگر توان پوشاندن آنها را نداشته است، برای آه عبد الکریم، باید باد آتش را به خرمن خامنه-ای هم برساند.
سعدی می گوید: « برو ای گدای مسکین و دری دگر طلب کُن، که هزار بار گفتی و نیامدت جوابی »
یک اسلامزده، توان انسان را پوچ می‌ پندارد، او می کوشد هر آرزویی را، به ارزانترین قیمت، از راه دعا و نذر و چاپلوسی برآورده سازد. او الله را مانند یک سرقبیله و سرقبیله را هم مانند الله تصور می کند. این است که تاکنون مسلمانان کشورهای جهان، آن شایستگی را نداشته-اند، که بتوانند بر خود حکومت کنند.

"سید عبد الکریم" هم می خواهد سالیانی که، برای گمراه ساختن مردم، با این حکومت همیاری و همکاری داشته است با دعا از یاد مردمان ببرد.
« بارخدایا تو گواه باش، من كه عمری درد دین داشته ام و درس دین داده ام. از بیداد این نظام استبداد آئین، برائت می جویم و اگر روزی به سهو و خطا اعانتی به ظالمان كرده ام از تو پوزش و آمرزش می طلبم. »

اگر این عابد از کردار فریبکاری پشیمان شده بود بایستی، دست از این گونه رفتار و کردار بردارد، از کسانی پوزش بخواهد که از کردار او زیان دیده-اند.
اگر « الله » این انداز درمانده است، که همه-ی زورش را جنایتکاران در دست گرفته-اند، پس چگونه باید از کسی که، یارانش، مُردگان و آدمکشان خشمآور هستند، چیزی را درخواست؟
الله، که بیش از هزار سال با ستمکاران همکاری و همیاری داشته است، به گفته-ی این عابد: " ستارالجنایت " است، پیوسته جنایات جنایتکاران پوشانده است؛ چرا باید کارهای انسان را به چنین کسی واگذار کرد؟
کسی که در شکنجه دادن خود را زبردست‌ترین می‌ داند، کسی که پیوسته جنایتکاران و انسان ستیزان را یاری کرده است، کسی که خود را؛ « غاضب، جبار، مکار و مالک جهنم » می‌ نامد.
ببینیم که این عابد الکریم چگونه مردم را ناتوان می‌ پندارد و از الهی، که حتا ویژگی های او را هم نمی شناسد درخواست فضیلت می‌ کند.
« ای خدای خرد و فضیلت! به صدق سینه –ی " مردان راستگو " و به آب دیده پیران پارسا، دعای ما را هم با دعای سحرخیزان و روزه داران و عابدان و صالحان همراه كن و شِكوه دردمندانه ما را بشنو و بر سینه های بریان و چشم های گریان ستمدیدگان رحمت آور و بیش از این خلقی را پریشان و خروشان مپسند. دوستان خود را به دست دشمنان مسپار و خرد و فضیلت را از اسارت این نامردمان به در آر. »

اندکی خدا شناسی:
از دیدگاه اسلامی: الله هر چیزی را به اراده خلق می‌ کند، یعنی او بر همه چیز حاکم است، هر چیزی به حکم او همان می‌ شود که الله اراده کند. الله کسی است که او پیوسته امر به کشتار کافران می‌ دهد، اوست که توفان می‌ فرستد تا همه-ی جانداران زمین را، به جز شماری که برده-اش شده بودند، نابود سازد،
چنین کسی به آب دیده-ی پیران پارسا و دعای چاپلوسان، دست از کشتار دگراندیشان برنمی دارد.
مسلمانان باید به دروغ شهادت بدهند که: " نیست الهی به جز الله "، پس الله " مردان راستگو " را از کجا پیدا کند؟
انسان به نیروی خرد خود و دانشی که از شناخت پدیده-های هستی دارد می‌ اندیشد و می‌ سنجد تا زیبایی و زشتی را شناسایی کند. الله خالقی است که نه خرد دارد و نه اندیشه می‌کند، نه به خرد و نه به اندیشه نیاز دارد، او عالم بر همه چیز است و به اراده بر همه چیز حاکم است.

"خداوند جان و خرد" اهورامزدا است نه الله.
توانایی و درستکاری-ی انسانی به خرد او بستگی دارد، دانش و دانایی انسان از آزمون ها و اندیشه-ی هزاره-ها جوشیده است. خرد و دانش به اراده-ی الله به کسی داده نشده است که، به درخواست عابدی، از او پس گرفته شود و به کس دیگری بخشیده شود.

مردو آناهید
دریافت بازتاب از دیدگاه خوانندگان [+]